/* Masal Title */

Kurbağa Prens

Bir zamanlar uzak bir krallıkta, güzel mi güzel bir prenses yaşarmış. Bu prensesin en sevdiği şey altın topuyla oynamakmış. Bir gün sarayın bahçesindeki küçük bir göletin kenarında topunu zıplatırken, top gölete düşüvermiş. Prenses üzülerek suyun kenarına oturmuş ve ağlamaya başlamış.

Tam o sırada, suyun içinden bir kurbağa çıkmış.

— Neden ağlıyorsun, güzel prenses? diye sormuş kurbağa.

Prenses şaşkınlıkla cevap vermiş:

— Altın topum suya düştü. O benim en sevdiğim oyuncağımdı!

Kurbağa düşünmüş, sonra demiş ki:

— Ben senin topunu çıkarabilirim ama karşılığında senden bir şey istiyorum.

— Ne istersin? diye sormuş prenses.

— Benimle arkadaş olmanı. Beni yanına almanı, birlikte yemen, içmen, hatta beni yatağında uyutman.

Prenses, içinde bir niyet olmadan, sırf topuna kavuşmak için:

— Evet, evet, söz veriyorum! demiş.

Kurbağa gölete dalmış ve altın topu çıkarmış. Prenses topu alır almaz, kurbağayı arkasında bırakıp hızla saraya koşmuş.

Ertesi gün, sarayın büyük salonunda yemek zamanı kapıya bir vırak sesiyle birlikte kurbağa gelmiş. Hizmetkârlar prensesi çağırmış. Kurbağa olanları krala anlatınca kral ciddi bir şekilde prensesine dönmüş:

— Eğer söz verdiysen, kurbağayı içeri almak zorundasın. Verdiğin sözü tutmalısın.

Prenses gönülsüzce kurbağayı sofraya almış. Kurbağa onun tabağından yemiş, bardağından içmiş. Sonra da prensesin odasına gitmiş. Kurbağa, yastığın üzerine çıkmak istemiş ama prenses öyle öfkelenmiş ki, kurbağayı alıp duvara fırlatmış!

Tam o anda bir mucize olmuş: Kurbağa birden göz kamaştırıcı bir ışıkla birlikte yakışıklı bir prense dönüşmüş! Meğer bu prens, kötü bir cadının büyüsüyle kurbağaya dönüşmüş. Ancak gerçek bir söz ve cesaret, onu tekrar insana dönüştürebiliyormuş.

Prens ve prenses bir süre sonra evlenmişler. Ve elbette:

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine!

SON